Wszelkie zaburzenia lękowe zwiększają ryzyko wystąpienia poważniejszych problemów psychicznych. Kiedy nauczymy się oswajać swój lęk, zadbamy o swoje zdrowie psychiczne. Bez względu na to, czy lęk towarzyszy nam każdego dnia, czy atakuje nas w najmniej spodziewanym momencie, możemy nauczyć się nad nim panować.
Jak się rozwijać? Efektywne samokształcenie
Nie każdy urodził się z umysłem umożliwiającym przyswajanie nowej wiedzy bez większych problemów w krótkim czasie. Zdecydowanie częściej jest tak, że spędza się długie godziny na zapamiętywaniu nowego materiału, jednak nie zawsze z pozytywnym skutkiem. Istnieje bardzo duże prawdopodobieństwo, iż zwyczajnie podczas nauki nie stosuje się odpowiednich metod i wskazówek, dzięki którym cały ten proces mógłby być bardziej efektywny. Co zatem zrobić, by lepiej przyswoić nowe informacje w celu samokształcenia?
Autowizualizacja
Jedną z metod osobistej motywacji do działania oraz pozytywnego nastawienia swojej osoby jest skorzystanie z autowizualizacji. Polega ona na wyobrażeniu sobie siebie na tym, co chciałoby się robić w przyszłości. Istnieje wiele możliwości, z których można skorzystać, by spełnić swoje marzenia. Warto wykreować obraz siebie w kontekście kolejnego etapu samokształcenia. By jednak taki obraz siebie miał sens, wizja musi być spójna.
Cele
By jakieś działanie miało sens, należy najpierw wyznaczyć sobie cele, do których będzie się dążyło. Wtedy łatwiej jest stworzyć listę zadań do wykonania będących częścią większego planu samorealizacji. Aby żadne zadanie nie przytłoczyło danej osoby podczas jego wykonywania, warto podzielić je na podpunkty, które pojedynczo będzie łatwiej spełnić. Małymi krokami najłatwiej zdobyć wysokie szczyty.
Praktyka czyni mistrza
Warto również poszukać osoby, która w danym kierunku, dziedzinie ma duże doświadczenie. Skorzystanie z jej pomocy, wskazówek oraz porad będzie najlepszym sposobem na dokształcenie się w wybranym zakresie. Podczas takiego treningu, praktyki należy zadawać dużo pytań. By uzupełnić swoją wiedzę, konieczne jest również sięgnięcie po dodatkową lekturę. Inspiracji można szukać w bibliotekach, w Internecie. Wyciąganie wniosków, refleksji po zapoznaniu się z lekturami jest bardzo istotne dla całego procesu samokształcenia. By jednak dodatkowo znaleźć siłę i moc do dalszej nauki, można wyszukać trzy autorytety w interesującej dziedzinie i skorzystać z ich doświadczenia, z pewnością opisanego w książce. Wprowadzenie myślenia doświadczalnego, zamiast akademickiego będzie najlepszym sposobem na wcielenie swoich pomysłów w życie.
Nauka szybkiego czytania
Może to być bardzo pomocna umiejętność. Dzięki nauce szybkiego czytania wychwytywanie ważnych, kluczowych informacji będzie znacznie łatwiejsze, efektywniejsze i sprawniejsze. Przebieganie wzrokiem po tekście, zamiast jego szczegółowe czytanie pomoże zwrócić uwagę na najważniejsze informacje w publikacji.
Pomoc wszystkich zmysłów
Nie jest to żadną tajemnicą, iż człowiek najlepiej uczy się w momencie wykorzystania przez niego wszystkich zmysłów. Dzięki temu chłonie wiedzę samym sobą, jest wręcz bombardowany wszelkiego rodzaju bodźcami z każdej strony, dzięki czemu w krótkim czasie uczy się znacznie intensywniej niż zazwyczaj. Dlatego warto korzystać nie tylko ze słowa pisanego, ale również z obrazów, dźwięku, a nawet zapachów. Dzięki różnorodności wykorzystywanych technik umysł nie będzie się nudził, nie popadnie w rutynę, a wybrana tematyka będzie wciąż interesująca.
Jak mówić po chińsku?
Nieważne, czy zamiarem danej osoby jest wycieczka do Chin, czy może zwykły pociąg do kultury tamtego kraju. Każdy powód jest dobry, by rozpocząć naukę języka chińskiego. Być może na początku będzie się on wydawał nieco abstrakcyjny, z czasem jednak z pewnością jego nauka przełoży się na ogromną satysfakcję. Co więcej, podczas nauki tego języka można naprawdę zdrowo się pośmiać ze względu na odmienność wymowy od wymowy polskiej. Najważniejsze w tym wszystkim jest to, iż chińskiego można się nauczyć w domu, przynajmniej wielu podstawowych zwrotów, które mogą przydać się w przyszłości i pozytywnie zaskoczyć innych.
Jakie cechy należy posiadać?
Nauka języka chińskiego wymaga przede wszystkim samodyscypliny, a także wytrwałości w dążeniu do celu. Język ten nie należy do najłatwiejszych, dlatego słomiany zapał jest tutaj jak najmniej wskazany. Osoba ucząca się tego języka powinna również posiadać pewne osobiste zdolności lingwistyczne, dzięki którym będzie jej zwyczajnie łatwiej oswoić się i osłuchać z tym językiem. Przydatna jest także dobra pamięć.
Podstawowe zwroty
Istnieje kilka podstawowych zwrotów, z których skorzystanie może bardzo pozytywnie nastawić rodowitych Chińczyków do obcokrajowca. Przede wszystkim forma przywitania. „Ni hao” oznacza „cześć”. Kolejno przydałoby się zapytać, co słychać, czyli „Ni hano ma?”. Jak już wymieni się pierwsze uprzejmości, warto przywitać się ze swoim rozmówcą i powiedzieć, jak się ma na imię: „Ni hao, wo jiao..” Jeżeli pragnie się zapytać drugą stronę o jej imię, wtedy pytanie brzmi następująco: „Ni jiao, shenme – mingzi?”
W trakcie pobytu w Chinach może również dojść do sytuacji, kiedy ktoś zapyta zwyczajnie, czy wszystko w porządku. Będzie to brzmiało następująco: „Chifanle meiyou?” Jeżeli okaże się, że wszystko gra, można powiedzieć „Chifanle!”.
Dobre maniery
Kulturalne zachowanie jest niezwykle ważne w kontaktach z Chińczykami. W związku z tym zawsze należy umieć o coś poprosić, czyli „Qing” – „Proszę”. Trzeba również potrafić w razie konieczności przeprosić: „Dui Bu Qi”. W odpowiedzi na słowo dziękuję warto wykazać się dodatkową kulturą i odpowiedzieć: „Bu Yong Xie” – „Proszę bardzo”.
Zakupy
Podstawowym pytaniem w przypadku zakupów jest pytanie o cenę. „Ile to kosztuje?” po chińsku będzie zatem brzmiało: „Zhe Ge Duo Shao Qian?” Jeżeli pragnie się spróbować lokalnego piwa, można go użyć we wcześniejszym pytaniu. „Piwo” to po chińsku „Pi jiu”, natomiast „wino” to „Hong jiu”.
Poszukiwanie toalety
Jeżeli będzie konieczność udania się za potrzebą, wtedy warto znać zwrot, którym jest pytanie o lokalizację toalety. Brzmi ono: „Ce suo zai nar?” – „Gdzie jest toaleta?” Można także zapytać bardziej formalnie słowami: „Qing Wen, C Suo Zai Na Li?”, a więc „Proszę Pana, gdzie mogę znaleźć toaletę?”
Transport
Kiedy przyjdzie czas na pożegnanie się z całą chińską społecznością, kulturą i krajem, koniecznym okaże się skorzystanie z nazewnictwa środków transportu. Warto zapamiętać dwa podstawowe pytania, czyli „Gdzie jest stacja kolejowa?” – „Huoche zhan zai nar?” oraz „Gdzie jest stacja autobusowa?” – „Qong qong qiche zai nar?”. By pożegnać się przed podróżą, można rzucić zwyczajne „Do widzenia”, czyli „Zai jian”.
Jak leczyć dysgrafię?
Dysgrafią można nazwać pewną przypadłość, której objawem jest brak umiejętności stworzenia czytelnego pisma odręcznego. U dzieci bardzo często wykrywa się skłonności do dysgrafii. Pisane przez nie litery są nierzadko mocno zdeformowane i niedokończone, często zmienia się ich położenie, kształt oraz kierunek. Oprócz tego dzieci z dysgrafią bardzo często nie potrafią odpowiednio rozmieścić liter w wyrazach, pisząc ich część gęsto lub bardzo szeroko. Brakuje tutaj jakichkolwiek proporcji, które wpływałyby na bardziej estetyczny odbiór pisma przez czytelnika. Wyeliminowanie dysgrafii jest bardzo trudnym zadaniem, ale możliwym. Trzeba jednak liczyć się z koniecznością systematycznych ćwiczeń.
Ćwiczenie nr 1 – Stosowanie szablonów
Już w przedszkolu podczas nauki pisania stosuje się metodę szablonów liter. Polega ona na kreśleniu wybranej litery po szlaczku. Dzięki wykorzystaniu takich szablonów nauka poprawnego pisania już od samego początku przebiega efektywnie i pozwala wyrobić sobie prawidłowe nawyki. Dzieci z dysgrafią powinny zatem stosować codziennie tą technikę, dzięki czemu kształt pisanych przez nie liter będzie stopniowo ulegał poprawie. By jednak dziecko się nie zniechęcało, należy tłumaczyć mu konieczność tych wszystkich ćwiczeń oraz przymus zachowania staranności i poprawności. Systematyczne zaangażowanie w ćwiczenia ze strony rodziców może stanowić dodatkową mobilizację do dalszej nauki.
Ćwiczenie nr 2 – Wsparcie ręki dziecka
Czasem może pojawić się pewien problem w postaci drżenia ręki u dziecka. Jeżeli rodzic zauważy drżenie, powinien wesprzeć dziecko i chwycić jego dłoń. Maluch czuje na sobie sporą odpowiedzialność za to, by pisane litery wyglądały jak najstaranniej. Z tego powodu mocno skupia się na wykonywanej czynności, co może spowodować drżenie ręki. Pierwszą rzeczą, którą należy zrobić, to wytłumaczenie dziecku, że docenia się jego starania i mimo różnych efektów i tak jest się z niego dumnym. Drugi krok to początkowa pomoc dziecku w kreśleniu literek. Z czasem nabierze ono wprawy i samodzielnie poprawi szlaczek.
Ćwiczenie nr 3 – Ortografia
Prowadząc naukę ładnego pisania, należy także zadbać o poprawność ortograficzną słów. W tym celu najlepiej regularnie odpytywać dziecko z różnych słówek, a także wprowadzić ćwiczenia w postaci ortograficznych skojarzeń literek z rożnymi sytuacjami np. słowo „ul” pisze się przez „u” otwarte, ponieważ pszczoły mogą wylecieć z ula i zebrać miód tylko wtedy, kiedy „u” będzie otwarte.
Wspólna praca nad problemem dziecka
Każde dziecko w swoim początkowym etapie nauki niezmiernie liczy na pomoc swoich rodziców. To bardzo ważne, by miało ono wsparcie ze strony starszych osób w każdej możliwej sytuacji. Trzeba również zdawać sobie sprawę z tego, iż ćwiczenia na dysgrafię powinno się wykonywać wspólnie z dzieckiem. Pozostawione samo sobie, widząc brak zaangażowania ze strony mamy, czy taty, również szybko straci zapał do ćwiczeń i zniechęci się. Dobry przykład idzie z góry. By dodatkowo zmotywować dziecko, można także wprowadzić system nagradzania.
Jak wybrać dobre liceum?
Każdy uczeń rozpoczynający swoją przygodę ze szkolnictwem średnim, staje w pewnym momencie przed koniecznością wyboru następnej szkoły. Jeżeli zdecyduje się na liceum, musi jeszcze zdecydować, które będzie najlepsze. Dlaczego to takie ważne? Ponieważ liceum w pewnym stopniu ukierunkowuje ucznia do dalszej nauki w określonym charakterze. Co więcej, w wybranej szkole będzie się spędzało większą część dnia i to przez najbliższe trzy lata. Wybór odpowiedniego liceum będzie więc decydował o dalszej ścieżce edukacyjnej ucznia.
Egzaminy gimnazjalne
To właśnie one w głównej mierze decydują o tym, do jakiej szkoły będzie mógł aplikować uczeń. Na podstawie zebranych punktów oraz listy osób pragnących dostać się na dany kierunek zależeć będzie kształt przyszłej nowotworzonej klasy. Warto zatem przyłożyć się do nauki, by nie obarczać się niepotrzebnym stresem i ze spokojem oraz pozytywnym nastawieniem podejść do egzaminów, a następnie do wyboru liceum.
Wybór konkretnego liceum
Tutaj mogą zacząć się schody. Mianowicie liceum dzieli się na ogólne oraz profilowane. Jeżeli ulubionym przedmiotem ucznia jest matematyka, ekonomia, może skorzystać z oferty liceum ekonomicznego. Jeżeli natomiast woli języki obce, w ofercie znajdują się także licea o profilu lingwistycznym. Osoby, które jeszcze w danym momencie nie są pewne, co tak naprawdę chcą robić w życiu, mogą zdecydować się na liceum ogólnokształcące. Będzie to najlepsza podstawa do tego, by po tych trzech latach zdecydować się na już konkretny kierunek studiów. Co roku oferta liceów zmienia się i dopasowuje do obecnych wymagań rynku pracy oraz zapotrzebowania na danych specjalistów. Warto więc śledzić poczynania szkół średnich, szczególnie w okresie rekrutacji i naboru.
Analiza oferty wybranych szkół
Oferta ofercie nierówna. W zależności od szkoły, można spotkać się z liceum o profilu wojskowym, informatycznym, językowym, czy dziennikarskim. Zróżnicowanie pod tym względem jest ogromne. Profil świadczy już jednak o pewnym ukierunkowaniu się w danej tematyce. Warto również zdawać sobie sprawę z tego, że w liceum najczęściej jeden język obcy jest obowiązkowy, zazwyczaj jest to angielski albo niemiecki. Drugi – obowiązkowy, jednak na niższym poziomie.
Zajęcia dodatkowe
By jak najwięcej skorzystać z wybranej szkoły, należy także poznać ofertę dodatkową, chociażby w postaci kół zainteresowań odbywających się po lekcjach. Oferta może być bardzo ciekawa, w praktyce jednak czasem ciężko pogodzić takie zajęcia z nauką. By jak najwięcej zyskać z uczęszczania na takie zajęcia, trzeba posiadać w sobie duże pokłady wytrwałości i konsekwentności. Najczęściej w szkołach organizuje się koła związane z dziennikarstwem, teatrem, muzyką, czy sportem.
Lokalizacja
Podczas wyboru liceum warto także sprawdzić jej lokalizację, by dojazdy na lekcje nie były bardzo męczące. Szczególnie dokuczliwe mogą one się okazać w zimie, kiedy mróz daje się we znaki. Warto również zastanowić się nad alternatywą dojazdu w razie nie dotarcia na miejsce autobusu lub pociągu.
Rankingi szkół średnich
Dodatkowe wskazówki w kwestii wyboru ulubionego liceum można wyłuskać również z rankingów tego typu szkół. Ważne, by były one jak najbardziej aktualne, ponieważ system szkolnictwa zmienia się na tyle często, iż już informacje sprzed kilku lat mogą być przestarzałe i nieprzydatne.
Jak zachęcić dziecko do czytania?
Czasy komputerów i elektroniki spowodowały, że tradycyjne książki odeszły nieco w cień. Nie ma w tym z jednej strony nic dziwnego, iż nowoczesne nowinki wypierają klasykę dzięki wielości audiowizualnych wynalazków. Są to z pewnością bardziej interesujące przedmioty, niż zwyczajna książka, składająca się z zadrukowanego papieru. Jak jednak zgodnie twierdzą psychologowie, żadne urządzenie nie jest w stanie zastąpić książki. Dzięki lekturom można wciąż poszerzać swoją wyobraźnię i fantazję, ćwiczyć swoją pamięć i koncentrację, a także znacznie wzbogacić swoje słownictwo. Co więcej, dzięki książkom można również rozwinąć swoje zainteresowania i hobby. Słowo pisane naprawdę potrafi być fascynujące. Trzeba jednak wystarczająco zachęcić do tego dziecko, by odkryło ciekawy świat książki i chciało następnym razem sięgnąć właśnie po nią, a nie po telefon.
Pozytywne nastawienie
Jedną z głównych ról rodziców jest właśnie pozytywne nastawienie dziecka do książek. Warto więc jak najwcześniej rozpocząć mu pokazywanie niewielkich książeczek z przeznaczeniem właśnie dla dzieci, by mogło samodzielnie wertować strony i przeglądać ich zawartość. Koniecznym jest także pokazanie swojemu maluszkowi, że również samemu czyta się książki. Jest to najbardziej naturalny wzorzec, z którego dziecko z pewnością weźmie przykład w przyszłości.
Zero przymusu i presji
Nie ma nic gorszego, jak zmuszanie dziecka do czytania książek. Efekt tego będzie całkowicie odwrotny. Nie można wymagać od swoich pociech, by czytały codziennie. Trzeba jednak pilnować, by nie zaniedbywały tej czynności i kilka razy w tygodniu sięgały po lekturę. W niektórych rodzinach sprawdza się metoda polegająca na wprowadzeniu tak zwanej pory na książkę. Wtedy często razem zasiadają przy wspólnie wybranej lekturze i czytają. Nawet jeżeli dziecko nie wykazuje specjalnego entuzjazmu tą czynnością, zdaje sobie jednak sprawę, iż musi oderwać się od innych zajęć na tą chwilę w rodzinnym gronie.
Książkowe kieszonkowe
Dobrym pomysłem na zmobilizowanie dziecka do samodzielnego wyboru lektury jest stworzenie tak zwanego książkowego kieszonkowego. Jeśli maluch będzie otrzymywał regularnie określoną kwotę, już w niedługim czasie zbierze ciekawą kolekcję książeczek z interesującej go tematyki. Można także pomyśleć nad prenumeratą ulubionego czasopisma.
Czytanie na głos
Warto własnemu dziecku czytać na głos. Nie jest to powód do wstydu, a do dumy. Jest to świetna metoda na zachęcenie swojej pociechy do samodzielnego czytania. Nawet jeżeli jest ona już nastolatkiem, warto mimochodem rozpocząć głośne czytanie, by przynajmniej pośrednio słowa docierały do dziecka.
Biblioteka
Można stworzyć własną w domowym zaciszu, można również zapisać się do miejscowej biblioteki razem z dzieckiem i pokazać mu świat książek, w którym może spędzić wiele czasu i wyciągnąć z tego niesamowitą wiedzę. Dziecko powinno również poznać bibliotekarza i od niego usłyszeć kilka słów o książkach.
Moc pochwał
Każde dziecko lubi usłyszeć pochwałę od swojego rodzica. Kiedy ukończy czytać wybraną książkę, warto powiedzieć mu, że jest się z niego dumnym. Wtedy wie, że jego działanie ma pozytywny wydźwięk, a nawet nieświadome tego zyskuje zdecydowanie więcej, niż tylko miłe słowa od dorosłej osoby.
Jak przebiega proces trawienia?
Trawienie jest jednym z podstawowych procesów wpływającym na codziennie funkcjonowanie. Warto poznać zasady jego działania, by mieć świadomość ważności tego zjawiska oraz ogromnego wpływu na cały ludzki organizm. Niewiele osób ma wie, czym właściwie jest trawienie i jak przebiega. Trzeba jednak pamiętać, że żołądek nie jest ogromnym koszem na śmieci, do którego można niewinnie wrzucać kolejne bezwartościowe jedzenie. W poniższym artykule jasno nakreślono, na czym polega proces trawienny oraz dlaczego nie powinno się korzystać z ofert typu fast food itp.
Czym jest trawienie?
Trawienie jest procesem, podczas którego zachodzi zamiana dostarczanego jedzenia w energię niezbędną do życia. Wszystkie pozyskiwanie w tym procesie substancje i składniki odżywcze są wchłaniane do organizmu, a pozostałości zostają wydalone w postaci kału i moczu. Początek tego procesu zachodzi już w jamie ustnej, gdzie produkowana jest ślina ułatwiająca przeżuwanie pokarmu. Również zęby mają tutaj swój udział, ponieważ rozdrabniają jedzenie na drobniejsze kawałki.
Przełyk i żołądek
Kolejnym etapem jest wędrówka przełkniętego pokarmu przez gardło oraz przełyk wprost do żołądka. Właśnie tutaj jest wytwarzany kwas solny, którego celem jest aktywacja enzymów trawiennych oraz pozbawienie dostarczonego pokarmu wszelkich szkodliwych drobnoustrojów. Znajdujący się w żołądku sok trawienny rozkłada na czynniki pierwsze białka oraz rozpoczyna proces trawienia tłuszczów.
Jelita cienkie
Tak przygotowana masa pokarmowa przedostaje się w następnej kolejności do jelit. Najpierw jest to jelito cienkie. Przez nie cała treść przesuwa się powolnymi ruchami do dwunastnicy. Właśnie tutaj hormony jelitowe rozpoczynają pobudzanie żółci, a także soków jelitowych i soków trzustki. W jelicie cienkim dochodzi także do trawienia z pomocą znajdującej się tam flory bakteryjnej. Wytworzone kwasy tłuszczowe są następnie transportowane do rąbka szczoteczkowego w erytrocytach i tam wchłaniane.
Jelito grube
Kolejnym etapem całego procesu trawiennego jest przedostanie się treści pokarmowej do jelita grubego. Jest to część znajdująca się pomiędzy jelitem cienkim a odbytem. Właśnie w tym miejscu dochodzi do wchłonięcia wody oraz pozostałych witamin, a także znajdujących się w pozostałościach pokarmowych elektrolitów oraz soli mineralnych. Również tutaj jest umiejscowiona zastawka krętniczo – kątnicza, przez którą przechodzi utworzona z resztek pokarmu masa.
Odbyt
Na samym końcu układu pokarmowego znajduje się odbyt. Przez niego dochodzi do tak zwanego procesu defekacji, czyli usuwania resztek pokarmowych w formie kału na zewnątrz. Jak więc można zauważyć, proces trawienia potrafi być bardzo skomplikowany. Zazwyczaj wydalenie spożytego pokarmu następuje od jednego do trzech dni po przyjętym posiłku. Wszystko zależy od osobistych predyspozycji, perystaltyki jelit, a także aktualnego stanu zdrowia. Jeżeli pojawiają się zaparcia lub częste biegunki, należy zgłosić się o pomoc do lekarza, ponieważ jest to prawdopodobna oznaka problemów układu pokarmowego. By zasięgnąć bardziej szczegółowych informacji o omawianym procesie, warto skorzystać z pomocy encyklopedii.
Jak napisać opowiadanie?
Jedną z najczęściej wybieranych form wypowiedzi przez uczniów jest właśnie opowiadanie. Ogólnie uważa się tą formę za jedną z najłatwiejszych i najprostszych do napisania. Przede wszystkim wpływa na to możliwość samodzielnego stworzenia treści, przebiegu wydarzeń, zasygnalizowania o bardziej ważnych, czy mniej istotnych punktów całego opowiadania. Bez względu jednak na wszystko nie można zapominać, iż nawet ta forma wypowiedzi ma pewne zasady, którymi należy się kierować. Warto się z nimi zapoznać, by nie stracić dodatkowych punktów wpływających na ocenę.
Zasada nr 1 – Czas
Podczas pisania opowiadania nie można zapominać o tym, iż jego forma powinna zostać zachowana w odpowiednim czasie. Może to być czas przeszły lub teraźniejszy. Jedyna możliwość przeplatania tych czasów to np. stworzenie opowiadania w formie przeszłej z dialogami w czasie teraźniejszym. Wtedy całość wygląda ciekawiej, spełnia jednak nadal narzucone zasady poprawności tej formy wypowiedzi.
Zasada nr 2 – Osoba
Pisząc opowiadanie, w którym pragnie się opowiedzieć o własnych osobistych przeżyciach, emocjach i doznaniach, należy trzymać się pisowni w pierwszej osobie liczby pojedynczej, by podkreślić fakt, iż jest się narratorem i pierwszoplanową postacią. Jeśli tworzy się opowiadanie potrzebne do opisu np. utworu literackiego, wtedy najlepiej będzie wypowiadać się jako bohater pierwszoplanowy z wybranej opowieści.
Zasada nr 3 – Różnorodność postaci
W opowiadaniu ważne jest zainteresowanie odbiorcy treścią. By jednak do tego doszło, koniecznie należy wzbogacić tekst o kilka rożnych postaci, jednak w jednym czasie nie powinno być ich więcej niż czterech. Opowiadanie będzie bardziej interesujące i barwne, a jednocześnie nie wprowadzi się zbędnego zamieszania zbyt wieloma bohaterami.
Zasada nr 5 – Wyrażanie uczuć
By opowiadanie nie było suche, a pełne emocji, ważne jest wyrażanie w jego treści emocjonalnego nastawienia poszczególnych bohaterów, ich reakcji oraz odpowiednie podkreślenie obecnego ich stanu. W ten sposób czytelnikowi łatwiej będzie wcielić się w daną postać, zrozumieć jej nastawienie, co przeżywa oraz spróbować znaleźć wyjście z trudnej sytuacji.
Zasada nr 6 – Dialogi
Żadne opowiadanie nie będzie przyciągało uwagi czytelników w dostatecznym stopniu, jeżeli nie znajdą się w nim dialogi. Dzięki wypowiedziom bohaterów można łatwiej się z nimi utożsamiać, poznać ich od tej drugiej strony, wręcz bezpośrednio. Dialogi są zazwyczaj dodatkowo punktowane z powodu poziomu trudności, który wprowadzają podczas pisania tekstu oraz urozmaiceniu wpływającym na odbiór całości.
Zasada nr 7 – Konstrukcja tekstu
W opowiadaniu nie można zapomnieć o jego odpowiedniej formie. Należy zachować wstęp, rozwinięcie oraz zakończenie. Jeżeli natomiast zachodzi taka potrzeba, warto akcentować owe wątki w postaci kolejnych akapitów. Dzięki temu tekst będzie lepszy w odbiorze. Warto również nabrać większej czujności podczas pisania i unikać wszelkiego rodzaju powtórzeń konstrukcji zdań oraz czasowników.
Zasada nr 8 – Zakończenie
W trakcie pisania zakończenia trzeba postarać się wymyślić jak najlepsze podsumowanie całego opowiadania. Im bardziej zaskakujące, uwzględniające zwrot akcji, tym lepiej zostanie odebrane przez czytelników. Warto również zaznaczyć, czy główny bohater podjąłby się ponownie wyzwania, które stanowiło o całej przygodzie, czy być może podjąłby inną drogę.
Jak napisać charakterystykę postaci literackiej?
Wielu uczniów nie toleruje takich zadań domowych, w których należy uwzględnić charakterystykę postaci. Sprawia im to problem, często z powodu szczegółów, które należy wysupłać z książki lub jej fragmentu, by domyślić się cech danego bohatera. By jednak przejść przez takie zadanie z dumnie podniesionym czołem oraz pozytywnym nastawieniem, warto skorzystać z kilku wskazówek, które znajdują się poniżej.
Przydatność fragmentów książki
Jeżeli zadaniem jest stworzenie charakterystyki postaci, która stanowi jednego z bohaterów przerabianej lektury,warto już podczas jej czytania zaznaczać sobie niewielkimi karteczkami odpowiednie fragmenty, w których został zawarty opis wyglądu, czy charakteru, a także inne pokrewne informacje. Czasem jednak jest się już po przeczytaniu książki. Można wtedy zerknąć na jej ostatnie strony. Zdarza się, że można na nich znaleźć odniesienie do konkretnych stron z ważniejszymi fragmentami, w tym z opisem postaci.
Odpowiednie przygotowanie
Zanim rozpocznie się pisanie charakterystyki postaci, ważne jest odpowiednie merytoryczne przygotowanie do tej kwestii. Warto stworzyć sobie pewien plan, w którym uwzględni się przedstawienie danej postaci, jej zewnętrzny wygląd, ale również charakter i usposobienie. Trzeba także pamiętać o ostatnim etapie takiej charakterystyki, czyli dokonaniu własnej oceny postaci. W tym celu należy przygotować sobie czystą kartkę papieru. Kolejnym etapem jest jej podzielenie na pięć części. Każda z nich powinna zawierać tytuł w postaci wymienionych wyżej punktów. Dzięki temu z pomocą wyłącznie krótkich adnotacji, słów kluczowych, będzie można stworzyć ogólny plan charakterystyki. Następnie będzie trzeba jedynie wypisane frazy przełożyć na bardziej rozbudowaną treść w formie zdań w taki sposób, by każdy fragment wypowiedzi był ze sobą sensownie powiązany. Należy także pamiętać o odpowiednim formatowaniu tekstu, czyli o akapitach.
Poprawa błędów
Osoba mająca problemy z ortografią oraz znakami interpunkcyjnymi, powinna najpierw treść swojego zadania napisać na komputerze z wykorzystaniem edytora tekstu. Ma on funkcję korekty błędów. Często niepoprawnie napisany wyraz zostaje podkreślony czerwoną linią, co wskazuje na błędną pisownię. Jednym z najpopularniejszych narzędzi tekstowych jest Word, w którym warto skorzystać z opcji Pisownia i Gramatyka. Wskazuje ona na wszystkie przypuszczalne błędy, które pojawiły się w tekście. Po naciśnięciu opcji „Zmień” następuje ich automatyczna korekta.
Dodatkowe rady
Zanim rozpocznie się drukowanie, bądź przepisywanie swojej pracy do zeszytu, należy jeszcze raz ją przeczytać. W ten sposób będzie można wykryć wiele dodatkowych błędów, o których w trakcie pisania nie miało się pojęcia, a których komputer nie odnalazł podczas automatycznego sprawdzania tekstu. By natomiast dodatkowo wzbogacić swoją charakterystykę, warto korzystać z cytatów, które podkreślą trafność tworzonego opisu, urozmaicą go i będą wiarygodnym źródłem uwierzytelniającym pisaną pracę. Należy również pamiętać o zachowaniu ładu w całej pracy, by prezentowała się schludnie i przejrzyście.
Jak skutecznie przeczytać lekturę?
Nie zawsze można trafić na lekturę z interesującą fabułą, czy wciągającą akcją. Częściej raczej są to powieści mało interesujące, w których podczas czytania traci się wątek, bądź najczęściej w ogóle się nie czyta. Jeżeli jednak pragnie się otrzymywać pozytywne oceny i zaliczenie z danego przedmiotu, koniecznym jest przebrnięcie przez wszelkie trudy związane z lekturą. W tym celu można skorzystać z kilku sposobów, dzięki którym lektura przestanie być taka straszna.
Przygotowanie materiałów
Na samym początku należy zaopatrzyć się w kilka niezbędnych gadżetów, które ułatwią pracę nad lekturą. Oczywiście musi to być obecnie czytana książka. Warto także przygotować sobie dodatkowe fiszki, niewielkie karteczki, jak również długopis i notatnik. Jest to może tylko kilka dosyć prozaicznych przedmiotów, mogą one jednak znacznie ułatwić całą przeprawę z literaturą.
Jak zorganizować sobie wiedzę zdobytą podczas czytania lektury?
Najpierw należy przygotować sobie niewielkie karteczki, najlepiej kiedy będą one w rożnych kolorach. Warto wykorzystać je jako znaczniki ważniejszych fragmentów książki. Np. do charakterystyki bohaterów można wykorzystać kolor czerwony. W przypadku ważniejszych wydarzeń można posłużyć się karteczką zieloną itd. Następnym etapem będzie wynotowanie ważniejszym wątków w całej fabule książki. W trakcie czytania warto również rozpisać szczegółowy plan wydarzeń z odpowiednim zaznaczeniem w postaci karteczki. Wtedy łatwiej będzie odnaleźć pożądaną treść. Konieczne jest także wynotowanie czasu oraz miejsca akcji, w którym rozgrywała się powieść. Podczas przerabiania lektury często nauczyciel prosi o wskazanie fragmentów z opisem przyrody. W przypadku niektórych lektur można więc pokusić się o przygotowanie takich cytatów.
Ważniejsze fakty na temat książki
Nie wystarczy jedynie znajomość tytułu. Trzeba również wiedzieć, kto jest autorem książki. Warto także pokusić się o przygotowanie krótkiej notki na temat życia autora. Trzeba być również świadomym epoki, w której powstała książka, a także, gdzie rozgrywa się jej akcja. Być może znajdują się w niej również ważne wydarzenia historyczne, które mają swoje odzwierciedlenie w rzeczywistości. Wtedy koniecznie trzeba zaznaczyć je karteczką w odpowiednim kolorze.
Opracowanie książki
Na rynku jest dostępnych wiele opracowań książek, które mogą stanowić świetną pomoc naukową. Wystarczy je przejrzeć, by przypomnieć sobie wszystkie umykające wątki, których nie zdążyło się zapisać. Nigdy jednak nie należy takiego opracowania traktować jako zamiennika książki. Nauczyciele doskonale zdają sobie sprawę z tego, jakich materiałów w nich nie zawarto. Będzie to więc czuły punkt każdego ucznia opierającego się wyłącznie na wiedzy z opracowań. Czasem zdarzy się także, że do przeczytania będzie kilkunastostronicowa nowela, wtedy czytanie często dłuższego opracowania jest bardziej czasochłonne.
Film zamiast książki
Nigdy nie można porównywać filmu do książki. Często niektóre wątki są pomijane, bądź rozwijane w odmienny sposób. Wtedy fabuła filmu może nie do końca powielać się z treścią książki. Nauczyciel bardzo szybko wykryje takie nieścisłości.